शून्यात बघताना कशाची जाणीव होत नसते...
ना रात्र..
ना दिवस...
ना स्पर्श...
ना आवाज...
आजूबाजूला काय चालू आहे ...
त्यापासून मन अलिप्त असते...
शून्यामध्ये सुध्धा एक प्रकारची शांती असते...
शून्य म्हणजे सुरूवात ...
शून्य म्हणजे अंत ...
शून्य म्हणजे मनाचा आर्त आवाज...
जो फक्त आपण स्वत: च ऐकू शकतो... तेही कदाचित ...
1 comment:
Nice poem Shirish
And nice Idea of blog
Post a Comment